Powrót

Delegujesz pracowników? O tych formalnościach musisz pamiętać

Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2023-03-27

Polska jest w czołówce państw członkowskich Unii Europejskiej najczęściej delegujących pracowników. Sprawdź, jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy delegującego pracowników za granicę.

Delegowanie pracowników to czasowe wysłanie ich na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach transgranicznego świadczenia usług. Nie opiera się ono na swobodzie przepływu osób, ale na swobodzie świadczenia usług wewnątrz Unii Europejskiej. Delegowanie pracownika powinno mieć przy tym charakter incydentalny i tymczasowy.

 

Czytaj także: Polacy a praca za granicą

 

Zasady koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

Swobodne przemieszczanie się pracownika na terytorium UE związane jest z koniecznością ustalenia, w jakim kraju będzie on podlegał ubezpieczeniom społecznym.

Celem koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest w szczególności ochrona interesów pracowników przemieszczających się i posiadających historię okresów zatrudnienia na terytorium różnych państw. Pracownicy przemieszczający się w obrębie UE nie mogą być więc wyłączeni z systemu zabezpieczenia społecznego jakiegokolwiek państwa członkowskiego. Z drugiej strony, nie mogą oni być również podwójnie obciążeni koniecznością opłacania składek w więcej niż jednym państwie członkowskim.

Fundamentalną zasadą koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest miejsce wykonywania pracy (lex loci laboris). Zgodnie z nią, osoba wykonująca pracę najemną w państwie członkowskim podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu oraz płaci składki do systemu ubezpieczeń w państwie, w którym pracuje. W niektórych ściśle określonych przypadkach można jednak uzasadnić stosowanie kryteriów innych niż rzeczywiste miejsce zatrudnienia pracownika.

 

Zaświadczenie A1

Dokumentem potwierdzającym, w jakim kraju osoba podlega systemowi zabezpieczenia społecznego jest formularz A1 poświadczony przez właściwą instytucję tego państwa. W przypadku Polski tą instytucją jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Zaświadczenie A1 jest wiążące dla instytucji zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym praca jest wykonywana.

Zaświadczenie A1 jest w Polsce wydawane osobom, które podlegają polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczenia społecznego, a więc:

  • oddelegowanym pracownikom najemnym,
  • pracownikom wykonującym pracę najemną w dwóch lub kilku państwach członkowskich.

 

Czytaj także: Praca za granicą a staż pracy w Polsce

 

Warunki wydawania zaświadczenia A1 oddelegowanym pracownikom najemnym   

Zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 883/2004 pracownik oddelegowany z Polski do innego kraju w celu świadczenia pracy nadal może podlegać ubezpieczeniom społecznym w Polsce. Konieczne jest przy tym spełnienie następujących warunków:

  • praca jest wykonywana przez pracownika na rzecz wysyłającego pracodawcy,
  • pracodawca prowadzi normalną działalność na terenie Polski,
  • delegowanie obejmuje okres nie dłuższy niż 24 miesiące,
  • pracownik nie jest wysłany, aby zastąpić innego pracownika,
  • pracownik podlegał bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia co najmniej przez miesiąc systemowi zabezpieczenia społecznego w Polsce.

 

Warunki wydawania zaświadczeń A1 pracownikom wykonującym pracę najemną w dwóch lub kilku państwach członkowskich

W odniesieniu do osób, które wykonują pracę w dwóch lub kilku państwach członkowskich, zastosowanie ma art. 13 rozporządzenia nr 883/2004. W tym przypadku, przy ustalaniu właściwego systemu ubezpieczeń społecznych możliwe jest zastosowanie ustawodawstwa właściwego dla miejsca zamieszkania pracownika lub siedziby pracodawcy.

Osoba, która wykonuje pracę najemną w dwóch lub w kilku państwach członkowskich podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, jeżeli wykonuje znaczną część pracy w tym państwie członkowskim. W celu określenia, czy znaczna część pracy pracownika jest wykonywana w danym państwie członkowskim, uwzględnia się kryteria, takie jak czas pracy lub wynagrodzenie. Przyjmuje się, że jeżeli czas pracy lub wynagrodzenie w danym państwie wynoszą mniej niż 25%, znaczna część pracy nie jest w nim wykonywana.

Jeśli pracownik nie wykonuje znacznej części pracy w państwie zamieszkania podlega ustawodawstwu państwa według:

  • siedziby pracodawcy w przypadku jednego przedsiębiorstwa,
  • siedziby pracodawcy w przypadku dwóch przedsiębiorstw z jednego państwa,
  • siedziby pracodawcy w państwie innym niż miejsce zamieszkania w przypadku co najmniej dwóch przedsiębiorstw, z których jedno ma siedzibę w państwie zamieszkania,
  • miejsca zamieszkania przy zatrudnieniu w dwóch lub więcej przedsiębiorstwach, podczas gdy co najmniej dwa z nich mają siedzibę w państwie innym niż państwo zamieszkania.

 

Szczegółowych informacji w tym zakresie udziela Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

 

Katarzyna Sędziak (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dot. wykonywania rozporządzenia nr 883/2004.


Uwaga! Wszystkie treści i materiały zamieszczane na portalu www.zielonalinia.gov.pl, opracowywane przez grupę redakcyjną, mają charakter informacyjny. Redakcja portalu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były rzetelne i wiarygodne. Nie stanowią one wiążącej interpretacji przepisów prawnych.

Zobacz podobne artykuły:

  • Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia
    Zgodnie z przepisami zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Do kiedy obowiązuje ubezpieczenie chorobowe po ustaniu stosunku pracy? W jakich przypadkach można otrzymywać zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia? Odpowiadamy.

  • Świadczenie honorowe z ZUS
    Seniorzy, którzy ukończyli 100 lat mogą liczyć na dodatkową emeryturę. Jest to świadczenie honorowe wypłacane co miesiąc wraz z emeryturą lub rentą.

  • Kiedy najlepiej złożyć wniosek o emeryturę w ZUS?
    Osiągnięcie powszechnego wieku emerytalnego oraz udowodnienie okresu ubezpieczenia to jedyne warunki przejścia na emeryturę w Polsce. Jednak wysokość świadczenia zależy już nie tylko od stażu uwzględnianego przy naliczaniu emerytury, ale także od innych, z pozoru błahych, czynników, jak np. miesiąc w roku kalendarzowym, w którym przyszły emeryt złoży wniosek.

  • Jakim składkom podlega osoba bezrobotna?
    Rejestrujesz się w urzędzie pracy? Sprawdź, jakim składkom będziesz podlegać.

  • Emerycie! Sprawdź, ile możesz dorobić
    Od marca do maja 2023 r. obowiązują nowe limity dorabiania dla pracujących emerytów i rencistów. Sprawdź, jaki dodatkowy dochód nie zmieni Twojej emerytury lub renty.

  • Odprawa emerytalna i rentowa
    Przechodzisz na rentę lub emeryturę? Sprawdź, czy należy Ci się odprawa i w jakiej wysokości.

  • Renta z tytułu niezdolności do pracy a podjęcie zatrudnienia
    Wbrew panującemu przeświadczeniu, osoba pobierająca rentę z tytułu niezdolności do pracy może podjąć zatrudnienie i zachować prawo do renty. Podpowiadamy, w jakim przypadku Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiesi prawo do renty, a kiedy ją obniży.

  • Zwolnienie lekarskie – czy można je skrócić?
    W trakcie przebywania na zwolnieniu lekarskim, popularnie zwanym L4, zabronione jest wykonywanie przez pracownika jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Lekarz wystawia zwolnienie lekarskie na konkretną ilość dni. Co w przypadku, gdy pracownik będzie chciał wrócić do pracy przed końcem zwolnienia?

  • Potrzebujesz dostępu do starszych informacji? Skorzystaj z naszego Archiwum wiadomości.

    Pokaż/ukryj panel komentarzy