Zezwolenie jednolite – odmowa wszczęcia postępowania
Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2022-10-03
O zezwolenie na pobyt czasowy i pracę stara się cudzoziemiec, który chce przedłużyć swój pobyt w Polsce, a głównym celem tego pobytu jest praca. W przepisach znajdziemy szereg okoliczności, które sprawiają, że wojewoda odmówi wszczęcia postępowania w sprawie wydania takiego zezwolenia. Warto więc sprawdzić, przed złożeniem wniosku, czy cudzoziemiec może ubiegać się o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę.
Przepisów dotyczących okoliczności, które sprawiają, że wojewoda odmówi wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę (tzw. zezwolenie jednolite) należy szukać w ustawie o cudzoziemcach, w artykułach 99 i 116. Pierwszy z nich dotyczy przypadków, w których cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy. Jako że zezwolenie jednolite jest również zezwoleniem na pobyt czasowy, artykuł 99 ma w jego przypadku zastosowanie.
Czytaj także: Zezwolenie jednolite – zmiany (z 29.01.2022) w artykule 114 ustawy o cudzoziemcach
Art. 99 ustawy o cudzoziemcach
W artykule 99 ustawy o cudzoziemcach czytamy:
1. Cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, gdy w dniu złożenia wniosku o udzielenie tego zezwolenia:
1) posiada zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na to terytorium wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23 (Cel wydania wizy to „21”, gdy wiza jest wydawana w celu przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe), lub
3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, udzielonego w przypadkach, o których mowa w art. 181 ust. 1 (Zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na okoliczności wymagające krótkotrwałego pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), lub
4) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na pobyt tolerowany lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo w związku z udzieleniem mu azylu, ochrony uzupełniającej lub ochrony czasowej lub nadaniem mu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5) ubiega się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub o udzielenie azylu, lub
6) jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców lub stosuje się wobec niego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju, lub
7) odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
8) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po tym, jak został zobowiązany do powrotu, i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu określony w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, także w przypadku przedłużenia tego terminu, lub
9) jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach, o których mowa w art. 299 ust. 6, czyli:
„Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie:
- 30 dni od dnia, w którym decyzja:
- o odmowie przedłużenia mu wizy Schengen lub wizy krajowej, udzielenia mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, decyzja o umorzeniu postępowania w tych sprawach lub decyzja o cofnięciu mu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub
- o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej, o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny, o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia mu ochrony międzynarodowej lub decyzja o pozbawieniu go statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, lub
- o cofnięciu zgody na pobyt ze względów humanitarnych – stała się ostateczna, a w przypadku wydania decyzji przez organ wyższego stopnia – od dnia, w którym decyzja została cudzoziemcowi doręczona
- 7 dni od dnia, w którym ustały przyczyny nieprzekazania go do państwa trzeciego, o których mowa w art. 31 ust. 1 (Cudzoziemca, któremu odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, można – w szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na jego stan zdrowia – nie przekazywać do państwa trzeciego. Cudzoziemcowi temu w przypadku wystąpienia zagrożenia życia lub zdrowia zapewnia się opiekę medyczną), lub
10) przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Poza przypadkami, o których mowa w ust. 1, cudzoziemcowi odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, gdy przy składaniu wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia albo w terminie, o którym mowa w art. 106 ust. 5 (W przypadku gdy z przyczyn zależnych od wojewody nie jest możliwe pobranie odcisków linii papilarnych od cudzoziemca w dniu, w którym nastąpiło jego osobiste stawiennictwo, wojewoda wyznacza termin na ich złożenie, nie krótszy niż 7 dni), nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu.
Czytaj także: Zezwolenie jednolite. Jak wygląda zmiana decyzji po nowelizacji przepisów (z 29.01.2022) o zatrudnianiu cudzoziemców?
2. Przepisu ust. 1 pkt 10 (przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej) nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 168 ust. 1 (Wniosek o udzielenie cudzoziemcowi przebywającemu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenia na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną składa cudzoziemiec zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego członek jego rodziny przybywa.) lub art. 168a ust. 1 (Wniosek o udzielenie cudzoziemcowi przebywającemu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1, 3, 4 lub 6, składa obywatel polski, obywatel innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub obywatel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego cudzoziemiec przybywa.).
Art. 116 ustawy o cudzoziemcach
Oprócz przypadków opisanych wyżej, odnoszących się do zezwoleń na pobyt czasowy w ogóle, ustawa o cudzoziemcach w artykule 116 zawiera okoliczności, które (dodatkowo) sprawiają, że odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. I tak, odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, gdy w dniu składania wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia:
1) jest pracownikiem delegowanym do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej – przez cały okres delegowania lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zobowiązań określonych w umowach międzynarodowych dotyczących ułatwienia wjazdu i czasowego pobytu niektórych kategorii osób fizycznych zajmujących się wymianą handlową lub inwestycjami, lub
3) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (pracy sezonowej), lub
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1 lub 2 (w celu turystycznym lub w celu odwiedzin u rodziny lub przyjaciół), lub
6) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu turystycznym lub w celu odwiedzin u rodziny lub przyjaciół, na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru Schengen.
Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)
Źródło:
Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
Zobacz podobne artykuły:

Zezwolenie na pracę a obowiązek informacyjny Zezwolenie na pracę, uzyskiwane w urzędzie wojewódzkim, jest jednym z dokumentów legalizujących pracę cudzoziemca na terenie Polski. Kiedy i w jakich okolicznościach pracodawca, który je otrzymał, powinien poinformować pisemnie wojewodę? Odpowiadamy.

Cudzoziemcy - zezwolenie na pracę. Kiedy nie jest wymagany nowy dokument? Zezwolenie na pracę legalizuje pracę cudzoziemca z kraju trzeciego, którego dokument pobytowy uprawnia do wykonywania pracy w Polsce. Wydaje się je na wniosek pracodawcy dla wskazanego w nim cudzoziemca. W zezwoleniu określa się warunki zatrudnienia. Czy każda ich zmiana wymaga uzyskania nowego zezwolenia na pracę? Odpowiadamy.

Podstawowy obowiązek pracodawcy, który chce zatrudnić cudzoziemca Jeżeli chodzi o zatrudnianie cudzoziemców, podstawowa zasada brzmi: legalna praca to legalny pobyt plus zezwolenie na pracę. O ile cudzoziemiec może być zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, pobyt zawsze musi mieć legalny. Brak ważnego dokumentu pobytowego w każdej sytuacji wiąże się z nielegalnym zatrudnieniem. Dlatego tak ważne, z punktu widzenia pracodawcy, jest sprawdzenie legalnego pobytu cudzoziemca (jego dokumentu pobytowego), który ma rozpocząć pracę.

Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi – co warto wiedzieć? Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi jest uproszczoną procedurą zatrudniania cudzoziemców z wybranych krajów. Uproszczoną w stosunku do zezwolenia na pracę. Nazywana jest także procedurą oświadczeniową. Obecnie, po wykluczeniu Rosji (w związku z konfliktem zbrojnym na Ukrainie), pracodawcy w Polsce mogą zatrudniać w tym trybie obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii i Ukrainy.

Cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę (cz. 2) Co do zasady, cudzoziemcy z państw spoza UE, EOG i Szwajcarii, którzy chcą legalnie pracować w Polsce, muszą mieć zezwolenie na pracę. Od tej zasady są jednak liczne wyjątki, wymienione w ustawie i rozporządzeniu. Których cudzoziemców obejmuje zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę?

Wymiar czasu pracy na oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy określa zasady, na których pracodawca może powierzyć wykonywanie pracy cudzoziemcowi na podstawie oświadczenia, zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy. Jedną z nich jest deklarowany wymiar czasu pracy. Jak rozumieć ten zapis ustawy?

Nielegalne powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi Zatrudnienie cudzoziemca, zwłaszcza z kraju trzeciego, wymaga spełnienia określonych warunków. W przeciwnym razie może dojść do nielegalnego powierzenia pracy. Co na ten temat czytamy w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy?

Zmiana zezwolenia na pobyt czasowy i pracę Cudzoziemiec, który przebywa w Polsce w ramach zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, gdy zmienia warunki zatrudnienia lub pracodawcę, nie zawsze musi składać wniosek o nowe zezwolenie. Może również zmienić te, które ma. Co warto wiedzieć o procedurze zmiany zezwolenia na pobyt czasowy i pracę?
Raporty i wywiady
-
Krew jest bezcennym darem [WYWIAD]
03.03.2023 -
6 wywiadów Zielonej Linii w pigułce
30.12.2022
W prawie
-
Zezwolenie na pracę a obowiązek informacyjny
20.03.2023 -
Zmiana czasu a wynagrodzenie
17.03.2023