Zezwolenie na pracę – zmiany w przepisach - Rynek pracy w prawie

Co do zasady, zezwolenie na pracę wraz z dokumentem pobytowym legalizuje zatrudnienie cudzoziemca w Polsce. O zezwolenie ubiega się pracodawca w urzędzie wojewódzkim. Wyjątek stanowi zezwolenie na pracę sezonową (typu S), które wydaje starosta (powiatowe urzędy pracy).

Istnieje 6 rodzajów zezwoleń na pracę (A,B,C,D,E i S). Procedury i kryteria wydawania zezwoleń różnią się w zależności od typu zezwolenia. Zasady ubiegania się i wydawania zezwolenia na pracę oraz przepisy z nim związane zawarte są w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. 29 stycznia 2022 roku dokument ten został znowelizowany i zmianie uległy także zapisy dotyczące zezwoleń na pracę.

Co zmodyfikowano? Co pozostało bez zmian?

Zmiany w przepisach o zatrudnianiu cudzoziemców pozostawiły niemal nienaruszone procedury ubiegania się o zezwolenie na pracę, jak i zawartość tego dokumentu. Jedyną zmianą jest ustanowienie pierwszeństwa w rozpatrywaniu wniosków o zezwolenia na pracę dla przedsiębiorców prowadzących działalność o znaczeniu strategicznym dla gospodarki narodowej, których wykaz ma być określony w rozporządzeniu. Stanowią o tym dwa artykuły ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy:

„Art. 88ca. Wojewoda rozpatruje wnioski o wydanie zezwolenia na pracę z uwzględnieniem pierwszeństwa cudzoziemców mających wykonywać pracę u przedsiębiorców określonych w wykazie, o którym mowa w art. 88cb.”

„Art. 88cb. Minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz przedsiębiorców prowadzących działalność o znaczeniu strategicznym dla gospodarki narodowej, biorąc pod uwagę potrzeby gospodarki narodowej oraz przedmiot działalności przedsiębiorcy.”

Ważna zmiana dotyczy przepisów stanowiących katalog przypadków, w których nie trzeba wnioskować o nowe zezwolenie na pracę. Jest on zawarty w artykule 88f ust. 1c. Po nowelizacji przepisów katalog ten wygląda następująco:

• zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi;
• przejęcie zakładu pracy lub jego części przez innego pracodawcę;
• przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę;
• zastąpienie umowy cywilnoprawnej umową o pracę;

i dodane po nowelizacji zapisy:

• zmiana nazwy stanowiska, na jakim cudzoziemiec wykonuje pracę, przy jednoczesnym zachowaniu zakresu jego obowiązków,
• zwiększenie wymiaru czasu pracy przy jednoczesnym proporcjonalnym zwiększeniu wynagrodzenia,

nie wymagają ubiegania się o nowe zezwolenie na pracę.

W dalszym ciągu nie będzie możliwe powierzenie cudzoziemcowi pracy w wymiarze niższym niż przewidziany w zezwoleniu.

Czytaj także: Zezwolenie na pracę sezonową – zmiany w przepisach

Ponadto, zmodyfikowano ustęp 1c artykułu 88f. On także poszerza katalog okoliczności, w których nie trzeba uzyskiwać nowego zezwolenia. Po nowelizacji art. 88f ust. 1c brzmi:

„Jeżeli warunki pracy cudzoziemca posiadającego zezwolenie na pracę uległy zmianie na zasadach określonych w art. 91 lub art. 231a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 oraz z 2021 r. poz. 1162), art. 4 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 669) lub art. 3, art. 15g ust. 6 i 8, art. 15gb, art. 15x ust. 1 lub art. 15zf ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095, z późn. zm.10)), uzyskanie zezwolenia na pracę określającego zmienione warunki pracy nie jest wymagane.”

Warto również zwrócić uwagę na artykuł 88h ustęp 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w którym dodano punkt 2a. Obecnie przepis ten brzmi:

„Podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi, od którego jest wymagane posiadanie zezwolenia na pracę, jest obowiązany do:

1) uwzględnienia w umowie z cudzoziemcem warunków, o których mowa w art. 88c, zawartych w zezwoleniu na pracę;

2) dostosowywania, w przypadku, o którym mowa w art. 88c ust. 6, wysokości wynagrodzenia cudzoziemca do aktualnej wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, co najmniej raz w roku;

2a) podwyższenia wynagrodzenia cudzoziemca proporcjonalnie do zwiększenia wymiaru czasu pracy cudzoziemca zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy lub liczby godzin, w których cudzoziemiec wykonuje pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej;

3) zawarcia z cudzoziemcem umowy w formie pisemnej oraz przedstawienia cudzoziemcowi przed podpisaniem umowy jej tłumaczenia na język zrozumiały dla cudzoziemca;

4) przekazania jednego egzemplarza zezwolenia na pracę cudzoziemcowi, którego dotyczy zezwolenie, w formie pisemnej;

5) informowania cudzoziemca o działaniach podejmowanych w związku z postępowaniem o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pracę oraz decyzjach o wydaniu, odmowie wydania lub uchyleniu zezwolenia;

6) zachowania należytej staranności w postępowaniach o zezwolenie, przedłużenie i uchylenie zezwolenia na pracę cudzoziemca;

8) udostępnienia podmiotom, o których mowa w art. 88f ust. 3, na ich wniosek dokumentów potwierdzających wypełnienie obowiązków określonych w pkt 1-6, sporządzonych w języku polskim lub przetłumaczonych na język polski.”

Czytaj także: Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy – najważniejsze zmiany w przepisach

Zmiany w przepisach, dokonane 29 stycznia 2022 roku, dotyczą także przypadków, w których cudzoziemcy są uprawnieni do wykonywania pracy na terytorium RP i nie muszą mieć zezwolenia na pracę. Po nowelizacji do artykułu 87 ustęp 1 dodano punkt 9a, który stanowi, że cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

9a) jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, lub członkiem jego rodziny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f tej umowy.

Oznacza to, że do grupy zwolnionych z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę w Polsce dołączyli obywatele Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, którzy:

• korzystali z prawa pobytu w państwie członkowskim zgodnie z prawem UE przed zakończeniem okresu przejściowego i w dalszym ciągu w nim mieszkają,
• korzystali z uprawnień pracowników przygranicznych co najmniej w jednym państwie członkowskim zgodnie z prawem UE przed zakończeniem okresu przejściowego i w dalszym ciągu z nich korzystają.

Zwolnienie to dotyczy także członków ich rodzin.

Więcej informacji na temat zezwoleń na pracę znajdziesz TUTAJ

Informacji na temat zatrudniania cudzoziemców udzielają konsultanci Zielonej Linii pod numerem telefonu 19524.

Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.