Назад

Delegujesz pracowników? O tych formalnościach musisz pamiętać

Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2023-03-27

Polska jest w czołówce państw członkowskich Unii Europejskiej najczęściej delegujących pracowników. Sprawdź, jakie obowiązki spoczywają na pracodawcy delegującego pracowników za granicę.

Delegowanie pracowników to czasowe wysłanie ich na terytorium innego państwa członkowskiego w ramach transgranicznego świadczenia usług. Nie opiera się ono na swobodzie przepływu osób, ale na swobodzie świadczenia usług wewnątrz Unii Europejskiej. Delegowanie pracownika powinno mieć przy tym charakter incydentalny i tymczasowy.

 

Czytaj także: Polacy a praca za granicą

 

Zasady koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

Swobodne przemieszczanie się pracownika na terytorium UE związane jest z koniecznością ustalenia, w jakim kraju będzie on podlegał ubezpieczeniom społecznym.

Celem koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest w szczególności ochrona interesów pracowników przemieszczających się i posiadających historię okresów zatrudnienia na terytorium różnych państw. Pracownicy przemieszczający się w obrębie UE nie mogą być więc wyłączeni z systemu zabezpieczenia społecznego jakiegokolwiek państwa członkowskiego. Z drugiej strony, nie mogą oni być również podwójnie obciążeni koniecznością opłacania składek w więcej niż jednym państwie członkowskim.

Fundamentalną zasadą koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jest miejsce wykonywania pracy (lex loci laboris). Zgodnie z nią, osoba wykonująca pracę najemną w państwie członkowskim podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu oraz płaci składki do systemu ubezpieczeń w państwie, w którym pracuje. W niektórych ściśle określonych przypadkach można jednak uzasadnić stosowanie kryteriów innych niż rzeczywiste miejsce zatrudnienia pracownika.

 

Zaświadczenie A1

Dokumentem potwierdzającym, w jakim kraju osoba podlega systemowi zabezpieczenia społecznego jest formularz A1 poświadczony przez właściwą instytucję tego państwa. W przypadku Polski tą instytucją jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Zaświadczenie A1 jest wiążące dla instytucji zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym praca jest wykonywana.

Zaświadczenie A1 jest w Polsce wydawane osobom, które podlegają polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczenia społecznego, a więc:

  • oddelegowanym pracownikom najemnym,
  • pracownikom wykonującym pracę najemną w dwóch lub kilku państwach członkowskich.

 

Czytaj także: Praca za granicą a staż pracy w Polsce

 

Warunki wydawania zaświadczenia A1 oddelegowanym pracownikom najemnym   

Zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 883/2004 pracownik oddelegowany z Polski do innego kraju w celu świadczenia pracy nadal może podlegać ubezpieczeniom społecznym w Polsce. Konieczne jest przy tym spełnienie następujących warunków:

  • praca jest wykonywana przez pracownika na rzecz wysyłającego pracodawcy,
  • pracodawca prowadzi normalną działalność na terenie Polski,
  • delegowanie obejmuje okres nie dłuższy niż 24 miesiące,
  • pracownik nie jest wysłany, aby zastąpić innego pracownika,
  • pracownik podlegał bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia co najmniej przez miesiąc systemowi zabezpieczenia społecznego w Polsce.

 

Warunki wydawania zaświadczeń A1 pracownikom wykonującym pracę najemną w dwóch lub kilku państwach członkowskich

W odniesieniu do osób, które wykonują pracę w dwóch lub kilku państwach członkowskich, zastosowanie ma art. 13 rozporządzenia nr 883/2004. W tym przypadku, przy ustalaniu właściwego systemu ubezpieczeń społecznych możliwe jest zastosowanie ustawodawstwa właściwego dla miejsca zamieszkania pracownika lub siedziby pracodawcy.

Osoba, która wykonuje pracę najemną w dwóch lub w kilku państwach członkowskich podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, jeżeli wykonuje znaczną część pracy w tym państwie członkowskim. W celu określenia, czy znaczna część pracy pracownika jest wykonywana w danym państwie członkowskim, uwzględnia się kryteria, takie jak czas pracy lub wynagrodzenie. Przyjmuje się, że jeżeli czas pracy lub wynagrodzenie w danym państwie wynoszą mniej niż 25%, znaczna część pracy nie jest w nim wykonywana.

Jeśli pracownik nie wykonuje znacznej części pracy w państwie zamieszkania podlega ustawodawstwu państwa według:

  • siedziby pracodawcy w przypadku jednego przedsiębiorstwa,
  • siedziby pracodawcy w przypadku dwóch przedsiębiorstw z jednego państwa,
  • siedziby pracodawcy w państwie innym niż miejsce zamieszkania w przypadku co najmniej dwóch przedsiębiorstw, z których jedno ma siedzibę w państwie zamieszkania,
  • miejsca zamieszkania przy zatrudnieniu w dwóch lub więcej przedsiębiorstwach, podczas gdy co najmniej dwa z nich mają siedzibę w państwie innym niż państwo zamieszkania.

 

Szczegółowych informacji w tym zakresie udziela Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

 

Katarzyna Sędziak (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dot. wykonywania rozporządzenia nr 883/2004.


Uwaga! Wszystkie treści i materiały zamieszczane na portalu www.zielonalinia.gov.pl, opracowywane przez grupę redakcyjną, mają charakter informacyjny. Redakcja portalu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były rzetelne i wiarygodne. Nie stanowią one wiążącej interpretacji przepisów prawnych.

Zobacz podobne artykuły:

  • Emerytura – kiedy złożyć wniosek?
    Od 1 października 2017 r. wiek emerytalny wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Po jego osiągnięciu możliwe jest złożenie wniosku o emeryturę. Warto jednak zastanowić się, kiedy to zrobić. Jest bowiem kilka czynników, które decydują o wysokości świadczenia. Co warto wziąć pod uwagę składając wniosek o emeryturę w ZUS? Odpowiadamy.

  • Odprawa emerytalna i rentowa
    Przechodzisz na rentę lub emeryturę? Sprawdź, czy należy Ci się odprawa i w jakiej wysokości.

  • Waloryzacja rent i emerytur
    1 marca 2024 r. nastąpiła waloryzacja emerytur, rent oraz dodatków wypłacanych przez ZUS. Co ważne, podwyżka nastąpiła automatycznie, bez konieczności wnioskowania o nią. W 2024 r. świadczenia wzrosną o 12,12%.

  • Czy za studenta płaci się ZUS?
    Wakacje to dobry czas na szukanie pracy przez studentów. Studenci do ukończenia 26. roku życia są chętnie zatrudniani na podstawie umowy zlecenia. Wiąże się to ze sporymi oszczędnościami dla zleceniodawcy. Jakimi? Odpowiadamy.

  • Kiedy jest możliwa rezygnacja z urlopu macierzyńskiego?
    Urlop macierzyński przeważnie wykorzystuje matka dziecka. Nie oznacza to jednak, że ojciec nie ma do niego prawa. Sprawdź, jakie warunki muszą być spełnione, aby matka dziecka mogła zrezygnować ze swojej części urlopu macierzyńskiego na rzecz ojca dziecka.

  • Wypadek przy pracy a umowa zlecenia
    Jesteś zleceniobiorcą i uległeś wypadkowi przy pracy? Sprawdź, czy otrzymasz zasiłek chorobowy za czas niezdolności do pracy oraz odszkodowanie z ZUS.

  • Urlop macierzyński nie zawsze chroni przez zwolnieniem
    Stanowisko pracy kobiety w ciąży lub przebywającej na urlopie macierzyńskim podlega szczególnej ochronie. Co do zasady pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w takim przypadku. Istnieją jednak wyjątki od tej reguły. Podpowiadamy, w jakich przypadkach ochrona przed zwolnieniem w okresie urlopu macierzyńskiego nie obowiązuje.

  • Zasiłek macierzyński 2023 – co powinieneś wiedzieć?
    Zmiany długości urlopów związanych z rodzicielstwem wprowadzone do Kodeksu pracy w kwietniu 2023 r. niosą za sobą również zmianę przepisów dotyczących zasiłku macierzyńskiego. Sprawdź, co się zmieniło w tym zakresie.

  • Potrzebujesz dostępu do starszych informacji? Skorzystaj z naszego Archiwum wiadomości.

    Pokaż/ukryj panel komentarzy