Ruch bezwizowy – których krajów dotyczy? - Rynek pracy w prawie

Przepisów dotyczących obowiązku wizowego i ruchu bezwizowego przy wjeździe do któregoś z krajów członkowskich należy szukać przede wszystkim w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu. W załącznikach I i II do tego dokumentu wymienione są państwa, których obywatele są objęci obowiązkiem wizowym przy przekraczaniu granic zewnętrznych państw członkowskich oraz państwa, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku, gdy ich całkowity pobyt nie przekracza 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

Ruch bezwizowy

W załączniku nr II ww. rozporządzenia znajduje się wykaz państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z obowiązku posiadania wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych państw członkowskich na pobyt nie dłuższy niż 90 dni w okresie 180 dni. Są to:

Państwa: była jugosłowiańska republika Macedonii, Andora, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Antigua i Barbuda, Albania, Argentyna, Australia, Bośnia i Hercegowina, Barbados, Brunei, Brazylia, Bahamy, Kanada, Chile, Kolumbia, Kostaryka, Dominika, Mikronezja, Grenada, Gruzja, Gwatemala, Honduras, Izrael, Japonia, Kiribati, Saint Kitts i Nevis, Korea Południowa, Saint Lucia, Monako, Mołdawia, Czarnogóra, Wyspy Marshalla, Mauritius, Meksyk, Malezja, Nikaragua, Nauru, Nowa Zelandia, Panama, Peru, Palau, Paragwaj, Serbia (oprócz posiadaczy paszportów serbskich wydanych przez serbską Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava)), Wyspy Salomona, Seszele, Singapur, San Marino, Salwador, Timor Wschodni, Tonga, Trynidad i Tobago, Tuvalu, Ukraina, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Stany Zjednoczone Ameryki, Urugwaj, Stolica Apostolska, Saint Vincent i Grenadyny, Wenezuela, Vanuatu, Samoa, Tajwan (tylko dla posiadaczy paszportów, w których figuruje numer dowodu tożsamości).

Warto dodać, że ruch bezwizowy obywateli Albanii, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Gruzji, Macedonii Północnej, Mołdawii, Serbii, Ukrainy dotyczy wyłącznie posiadaczy paszportów biometrycznych.

Specjalne Regiony Administracyjne Chińskiej Republiki Ludowej: Hongkong, Makau.

Czytaj także: Zezwolenie na pracę a obowiązek informacyjny

Obowiązek wizowy

W załączniku nr I ww. rozporządzenia wymienieni są obywatele państw trzecich objęci obowiązkiem wizowym przy przekraczaniu granic zewnętrznych państw członkowskich. Są to:

Państwa: Afganistan, Armenia, Angola, Azerbejdżan, Bangladesz, Burkina Faso, Bahrajn, Burundi, Benin, Boliwia, Bhutan, Botswana, Białoruś, Belize, Demokratyczna Republika Konga, Republika Środkowoafrykańska, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kamerun, Chiny, Kuba, Republika Zielonego Przylądka, Dżibuti, Republika Dominikańska, Algieria, Ekwador, Egipt, Erytrea, Etiopia, Eswatini, Fidżi, Gabon, Ghana, Gambia, Gwinea, Gwinea Równikowa, Gwinea Bissau, Gujana, Haiti, Indonezja, Indie, Irak, Iran, Jamajka, Jordania, Kenia, Kirgistan, Kambodża, Komory, Korea Północna, Kuwejt, Kazachstan, Laos, Liban, Sri Lanka, Liberia, Lesotho, Libia, Maroko, Madagaskar, Mali, Mjanma/Birma, Mongolia, Mauretania, Malediwy, Malawi, Mozambik, Namibia, Niger, Nigeria, Nepal, Oman, Papua-Nowa Gwinea, Filipiny, Pakistan, Katar, Rosja, Rwanda, Arabia Saudyjska, Sierra Leone, Senegal, Somalia, Surinam, Sudan Południowy, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Syria, Czad, Togo, Tajlandia, Tadżykistan, Turkmenistan, Tunezja, Turcja, Tanzania, Uganda, Uzbekistan, Wietnam, Jemen, Republika Południowej Afryki, Zambia, Zimbabwe.

Podmioty oraz władze terytorialne, które nie są uznawane za państwa przez przynajmniej jedno państwo członkowskie:

Kosowo w rozumieniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r., Autonomia Palestyńska.

Przydatne informacje

Na stronie internetowej Urzędu Do Spraw Cudzoziemców czytamy, że:

- W ramach ruchu bezwizowego dozwolony czas pobytu to 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu pobytu.

- Legalny okres pobytu w ramach ruchu bezwizowego ustala się biorąc każdy 180-dniowy okres (180 dni następujących po sobie, np. od 1 marca do 27 sierpnia, 20 czerwca do 16 grudnia, 15 sierpnia do 10 lutego) i sprawdzając, czy cudzoziemiec przebywał w danym dniu na terytorium jednego z państw członkowskich (wliczając w to dzień wjazdu i wyjazdu).

- Okresu pobytu na podstawie długoterminowej wizy krajowej lub tytułów pobytowych wydanych przez państwo członkowskie nie wlicza się do okresu dozwolonego pobytu w ramach ruchu bezwizowego.

- Obywatele krajów objętych ruchem bezwizowym na mocy rozporządzenia (UE) 2018/1806 mogą, co do zasady przebywać 90 dni w ciągu kolejnych 180 dni po wygaśnięciu ważności długoterminowej wizy krajowej lub tytułu pobytowego; lub po wygaśnięciu okresu dozwolonego pobytu wskazanego w długoterminowej wizie krajowej.

Czytaj także: Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi – co warto wiedzieć?

Szczegółowych informacji w tym zakresie udzielają: Straż Graniczna, Urząd Do Spraw Cudzoziemców.

Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu.

Straż Graniczna.

Urząd Do Spraw Cudzoziemców.