Okazjonalna praca zdalna – czy pracodawca powinien pokryć koszty poniesione przez pracownika? - Rynek pracy w prawie

Zgodnie z nowelizacją Kodeksu pracy, pracownik może zawnioskować o udzielenie okazjonalnej pracy zdalnej do 24 dni w roku kalendarzowym. Pracodawca może, ale nie musi taki wniosek uwzględnić. Miejsce wykonywania pracy zdalnej okazjonalnej musi być uzgodnione z pracodawcą.

Czytaj także: Praca zdalna. Co warto wiedzieć?

Obowiązki pracodawcy względem pracownika wykonującego okazjonalną pracę zdalną

Obowiązki pracodawcy względem pracownika wykonującego pracę zdalną zostały określone w art. 67²⁴ Kodeksu pracy. Co istotne, w art. 67³³ §2 czytamy, że te obowiązki nie mają zastosowania w przypadku wykonywania przez pracownika okazjonalnej pracy zdalnej.

Ważne! Do pracy zdalnej, o której mowa w § 1 (okazjonalnej pracy zdalnej), nie stosuje się przepisów art. 67¹⁹– 67²⁴ oraz art. 67³¹ § 3.

Zgodnie z powyższym pracodawca nie jest zobowiązany m.in. do:

• zapewnienia pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej,
• zapewnienia pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalacji, serwisu, konserwacji narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokrycia niezbędnych kosztów z tym związanych,
• pokrycia kosztów energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej w formie ryczałtu lub ekwiwalentu pieniężnego.

Warto przy tym zaznaczyć, że pracodawca może ustalić z pracownikiem zwrot kosztów wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej w formie ryczałtu lub ekwiwalentu pieniężnego, ale jest to dobrowolne.

Czytaj także: Trzy zmiany w świadectwie pracy

Katarzyna Sędziak (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.