Cudzoziemcy w Polsce – wiza i ruch bezwizowy
Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2020-12-02
Obywatele państw trzecich (osoby niebędące obywatelami UE, EOG czy Szwajcarii), którzy chcą przyjechać do Polski potrzebują zezwolenia na przekroczenie granicy i pobyt (wizy). Istnieje także inna forma legalnego przekraczania polskiej granicy i przebywania na terytorium RP. Chodzi o ruch bezwizowy. Jakie są zasady pobytu w ramach ruchu bezwizowego oraz jakie są rodzaje wiz, wydawanych przez polskiego konsula?
Najważniejsza zasada pobytu w ramach ruchu bezwizowego (w niektórych krajach, np. Ukraina, Albania, Gruzja, odnosi się on jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych) brzmi: całkowity pobyt na terytorium wszystkich państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) bez konieczności uzyskania wizy nie może przekroczyć 90 dni w ciągu każdego 180 -dniowego okresu.
Obywatele niektórych państw, np. Izrael, USA, Meksyk, Japonia, Korea Południowa, mogą wjeżdżać do Polski ponownie w ramach ruchu bezwizowego bez konieczności zachowania 180 -dniowego limitu, na podstawie umów bilateralnych regulujących ruch bezwizowy, zawartych przez Polskę z tymi państwami przed przystąpieniem Polski do UE.
W trakcie pobytu bez konieczności uzyskania wizy cudzoziemiec powinien spełniać następujące warunki:
- posiadać ważny dokument podróży,
- potrafić uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
- posiadać wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
- nie być osobą, wobec której dokonano wpisu do celów odmowy wjazdu w SIS (System Informacyjny Schengen),
- nie być uważanym za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec tej osoby na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.
Do państw obszaru Schengen należą: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia, Szwecja, Włochy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Węgry, a także Szwajcaria, Liechtenstein, Norwegia i Islandia (ostatnie 4 państwa to państwa obszaru Schengen nienależące do UE).
Wielka Brytania (do końca 2020 r.), Irlandia, Cypr, Chorwacja, Bułgaria oraz Rumunia są państwami członkowskimi UE, które nie należą do państw obszaru Schengen.
Wizy
Polski konsul wydaje dwa rodzaje wiz: Schengen (C) albo krajową (D). Aby uzyskać którąś z nich należy zwrócić się do właściwej polskiej placówki dyplomatycznej lub konsularnej.
Główną różnicą, między wizą Schengen a krajową jest okres, na który jest wydawana. I tak, wiza Schengen (oznaczona symbolem C) wydawana jest, gdy planowany pobyt na terytorium państw członkowskich obszaru Schengen nie przekracza 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu. Wiza krajowa (długoterminowa, oznaczona symbolem D) uprawnia do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 90 dni. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 1 roku.
Zobacz także: Cel wydania wizy (https://zielonalinia.gov.pl/-/cel-wydania-wizy)
Obszar Schengen
Cudzoziemiec posiadający ważną wizę krajową lub dokument pobytowy wydany przez jedno z państw członkowskich obszaru Schengen, jest uprawniony do przemieszczania się po terytorium innych państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) przez okres nieprzekraczający 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu, pod następującymi warunkami:
- posiada ważny dokument podróży,
- potrafi uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
- posiada wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
- nie jest uważany za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec niego na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.
Ponadto dane cudzoziemca nie powinny znajdować się w krajowym wykazie wpisów do celów odmowy wjazdu danego państwa członkowskiego.
Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia).
Źródło: Urząd Do Spraw Cudzoziemców.
Zobacz podobne artykuły:

Zezwolenie na pracę a obowiązek informacyjny Zezwolenie na pracę, uzyskiwane w urzędzie wojewódzkim, jest jednym z dokumentów legalizujących pracę cudzoziemca na terenie Polski. Kiedy i w jakich okolicznościach pracodawca, który je otrzymał, powinien poinformować pisemnie wojewodę? Odpowiadamy.

Cudzoziemcy - zezwolenie na pracę. Kiedy nie jest wymagany nowy dokument? Zezwolenie na pracę legalizuje pracę cudzoziemca z kraju trzeciego, którego dokument pobytowy uprawnia do wykonywania pracy w Polsce. Wydaje się je na wniosek pracodawcy dla wskazanego w nim cudzoziemca. W zezwoleniu określa się warunki zatrudnienia. Czy każda ich zmiana wymaga uzyskania nowego zezwolenia na pracę? Odpowiadamy.

Podstawowy obowiązek pracodawcy, który chce zatrudnić cudzoziemca Jeżeli chodzi o zatrudnianie cudzoziemców, podstawowa zasada brzmi: legalna praca to legalny pobyt plus zezwolenie na pracę. O ile cudzoziemiec może być zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, pobyt zawsze musi mieć legalny. Brak ważnego dokumentu pobytowego w każdej sytuacji wiąże się z nielegalnym zatrudnieniem. Dlatego tak ważne, z punktu widzenia pracodawcy, jest sprawdzenie legalnego pobytu cudzoziemca (jego dokumentu pobytowego), który ma rozpocząć pracę.

Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi – co warto wiedzieć? Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi jest uproszczoną procedurą zatrudniania cudzoziemców z wybranych krajów. Uproszczoną w stosunku do zezwolenia na pracę. Nazywana jest także procedurą oświadczeniową. Obecnie, po wykluczeniu Rosji (w związku z konfliktem zbrojnym na Ukrainie), pracodawcy w Polsce mogą zatrudniać w tym trybie obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii i Ukrainy.

Takie zachowanie jest niedopuszczalne! Sprawdź, jakie są przejawy molestowania Mówiąc o naruszaniu praw pracownika można wyróżnić dwie formy molestowania. Jest to molestowanie i molestowanie seksualne. Podpowiadamy, jakie są różnice i jak wyrazić sprzeciw wobec niepożądanego zachowania.

Cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę (cz. 2) Co do zasady, cudzoziemcy z państw spoza UE, EOG i Szwajcarii, którzy chcą legalnie pracować w Polsce, muszą mieć zezwolenie na pracę. Od tej zasady są jednak liczne wyjątki, wymienione w ustawie i rozporządzeniu. Których cudzoziemców obejmuje zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę?

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych - co warto wiedzieć? Którzy pracodawcy muszą utworzyć ZFŚS? Na co można przeznaczyć środki z Funduszu? Kto jest uprawniony do korzystania z należnych świadczeń socjalnych? Odpowiadamy.

Jak traktować pracowników, aby nie naruszać ich praw? Kodeks pracy gwarantuje pracownikom równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków. Dotyczy to w szczególności nakazu równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu. Sprawdź, jakie przesłanki mogą świadczyć o dyskryminacji w zatrudnieniu, a kiedy „faworyzowanie” pracownika jest dopuszczalne.
Raporty i wywiady
-
Krew jest bezcennym darem [WYWIAD]
03.03.2023 -
6 wywiadów Zielonej Linii w pigułce
30.12.2022