Cudzoziemcy w Polsce – wiza i ruch bezwizowy - Rynek pracy w prawie

Najważniejsza zasada pobytu w ramach ruchu bezwizowego (w niektórych krajach, np. Ukraina, Albania, Gruzja, odnosi się on jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych) brzmi: całkowity pobyt na terytorium wszystkich państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) bez konieczności uzyskania wizy nie może przekroczyć 90 dni w ciągu każdego 180 -dniowego okresu.

Obywatele niektórych państw, np. Izrael, USA, Meksyk, Japonia, Korea Południowa, mogą wjeżdżać do Polski ponownie w ramach ruchu bezwizowego bez konieczności zachowania 180 -dniowego limitu, na podstawie umów bilateralnych regulujących ruch bezwizowy, zawartych przez Polskę z tymi państwami przed przystąpieniem Polski do UE.

W trakcie pobytu bez konieczności uzyskania wizy cudzoziemiec powinien spełniać następujące warunki:

• posiadać ważny dokument podróży,
• potrafić uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
• posiadać wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
• nie być osobą, wobec której dokonano wpisu do celów odmowy wjazdu w SIS (System Informacyjny Schengen),
• nie być uważanym za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec tej osoby na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.

Do państw obszaru Schengen należą: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia, Szwecja, Włochy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Węgry, a także Szwajcaria, Liechtenstein, Norwegia i Islandia (ostatnie 4 państwa to państwa obszaru Schengen nienależące do UE).

Wielka Brytania (do końca 2020 r.), Irlandia, Cypr, Chorwacja, Bułgaria oraz Rumunia są państwami członkowskimi UE, które nie należą do państw obszaru Schengen.

Wizy

Polski konsul wydaje dwa rodzaje wiz: Schengen (C) albo krajową (D). Aby uzyskać którąś z nich należy zwrócić się do właściwej polskiej placówki dyplomatycznej lub konsularnej.

Główną różnicą, między wizą Schengen a krajową jest okres, na który jest wydawana. I tak, wiza Schengen (oznaczona symbolem C) wydawana jest, gdy planowany pobyt na terytorium państw członkowskich obszaru Schengen nie przekracza 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu. Wiza krajowa (długoterminowa, oznaczona symbolem D) uprawnia do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 90 dni. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 1 roku.

Zobacz także: Cel wydania wizy (https://zielonalinia.gov.pl/-/cel-wydania-wizy)

Obszar Schengen

Cudzoziemiec posiadający ważną wizę krajową lub dokument pobytowy wydany przez jedno z państw członkowskich obszaru Schengen, jest uprawniony do przemieszczania się po terytorium innych państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) przez okres nieprzekraczający 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu, pod następującymi warunkami:

• posiada ważny dokument podróży,
• potrafi uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
• posiada wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
• nie jest uważany za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec niego na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.

Ponadto dane cudzoziemca nie powinny znajdować się w krajowym wykazie wpisów do celów odmowy wjazdu danego państwa członkowskiego.

Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia).

Źródło: Urząd Do Spraw Cudzoziemców.