Umowa na czas nieokreślony - Rynek pracy w prawie

Od 22 lutego 2016 r. obowiązują przepisy dotyczące ograniczeń w stosowaniu umów na czas określony. Obecnie pracodawca może zatrudniać pracownika na umowie na czas określony tylko przez określony okres, później zobowiązany jest do zatrudnienia na czas nieokreślony. Kiedy zatem dokładnie pracownik może liczyć na umowę na czas nieokreślony?

Art.251^§1 Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres  zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku  pracy,  nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Maksymalny okres zatrudnienia u tego samego pracodawcy na czas określony wynosi 33 miesiące. Do tego okresu nie wlicza się trzymiesięcznej umowy na okres próbny. Łącznie więc na podstawie umów terminowych pracownika można zatrudniać przez 36 miesięcy. Przekroczenie limitu (bez względu na to, czy umowy będą zawierane jedna po drugiej – jeśli będzie ich kilka) będzie skutkowało przekształceniem się umowy w umowę na czas nieokreślony, bez konieczności podejmowania jakichkolwiek czynności przez pracodawcę oraz niezależnie od woli stron umowy. Nie jest konieczne podpisywanie aneksu do umowy (wyroku z 22 grudnia 2015 r. Sądu Apelacyjny w Łodzi sygn. akt III AUa 744/15).

Warto jednak poinformować pracownika o przekształceniu umowy, aby wiedział, że zatrudnienia nie zakończy się  ze wskazaną datą, a dopiero jeśli jedna ze stron wypowie umowę.

Limit umów

Zgodnie z przepisami, pracodawca może zawrzeć z pracownikiem maksymalnie trzy umowy na czas określony. Kolejna, czwarta umowa będzie umową na czas nieokreślony. Umowa na okres próbny nie jest wliczana do limitu trzech umów. Jest to odrębny rodzaj umowy, który ma na celu sprawdzenie kwalifikacji pracownika.

Kiedy limit nie obowiązuje

Limity nie obowiązują w przypadku umów zawieranych w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, wykonywania pracy przez okres kadencji oraz w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie – jeżeli ich zawarcie w danej sytuacji służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Joanna Kuzub (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy