Czy wizyta w WCR w czasie godzin pracy to powód do usprawiedliwionej nieobecności w miejscu zatrudnienia? - Rynek pracy w prawie

Przepisów dotyczących usprawiedliwiania nieobecności w pracy i zwolnień od pracy należy szukać w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

W § 5 tego dokumentu czytamy, że pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego do osobistego stawienia się przed organem właściwym w zakresie powszechnego obowiązku obrony na czas niezbędny w celu załatwienia sprawy będącej przedmiotem wezwania.

Dowód potwierdzający usprawiedliwioną nieobecność w pracy

Jeżeli pracownik dostał wezwanie do stawienia się w WCR (dawniej WKU), powinien przedstawić je pracodawcy. Dodatkowo na wezwaniu powinna być odpowiednia adnotacja potwierdzająca stawienie się pracownika w WCR.

Czytaj także: Zwolnienie lekarskie – czy można je skrócić?

W § 3 pkt 4 ww. rozporządzenia czytamy, że dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy jest m.in. imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się wystosowane przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie.

Wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy

Pracownik, który został zwolniony od pracy w celu stawienia się w WCR nie zachowuje prawa do wynagrodzenia. Powód ten nie znajduje się bowiem w katalogu zwolnień, za czas których pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (§ 16 ust. 1 ww. rozporządzenia). Jednak w § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy czytamy, że w przypadku takiego zwolnienia (w celu stawienia się w WCR) pracodawca wydaje pracownikowi zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu - w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy wewnętrzne przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

Pracownik może więc ubiegać się o rekompensatę, przedstawiając zaświadczenie od pracodawcy w WCR, do której był wezwany.

Szczegółowych informacji w tym zakresie udziela Państwowa Inspekcja Pracy.

Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

Państwowa Inspekcja Pracy.