Twarde oczekiwania pracowników w Europie
Pracownicy z 16 krajów Europy na pierwszym miejscu oczekują lepszego wynagradzania. Oczekują tego zwłaszcza ludzie pracujący w Polsce, ustanawiając pod tym względem europejski rekord. Tak wynika z analizy odpowiedzi pracowników na otwarte pytanie w ankietach przeprowadzonych w ostatnim roku przez Great Place to Work®.
Gdybyś mógł/mogła zmienić jedną rzecz w firmie, aby uczynić ją lepszym miejscem pracy, to co by to było? – to otwarte pytanie zawsze pojawia się w badaniach Great Place to Work®. Ponieważ odpowiedź na nie jest nieobligatoryjna, może służyć jako barometr gotowości respondentów do dzielenia się swoimi przemyśleniami, a przy okazji także jako „wykrywacz” tematów, które spontanicznie im się nasuwają. Łącznie w 16 krajach Europy, tj. w Austrii, Danii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburgu, Niemczech, Norwegii, Polsce, Szwajcarii, Szwecji, Turcji, Wielkiej Brytanii i Włoszech, na to proste pytanie odpowiedziało 82 935 ankietowanych, w tym 6 297 pracowników z Polski. Każdy pracownik miał szansę spontanicznie i własnymi słowami wyrazić to, co szybko przyszło mu do głowy. Analizą objęto odpowiedzi zarówno pracowników z wąskiego grona firm, które znalazły się na listach Najlepszych Miejsc Pracy, jak i tych firm, które nie zakwalifikowały się do tego wyjątkowego wyróżnienia. Z jednej strony mamy zatem grupę organizacji o wysokiej kulturze miejsca pracy, gdzie zatrudnieni darzą zaufaniem swoich pracodawców, z drugiej zaś firmy, które aspirują do bycia wyjątkowymi dla swoich ludzi i są jeszcze w drodze do osiągnięcia tego celu.
Kwestii wynagradzania dotyczyło średnio 18% odpowiedzi wszystkich osób, ze wszystkich firm i ze wszystkich krajów. I to był temat numer jeden. Co ciekawe, wątek wynagrodzeń był równie popularny wśród osób zatrudnionych w firmach wyróżnionych przez Great Place to Work®, jak i wśród pracowników firm niewyróżnionych (różnica wynosiła mniej niż 1%). Polska zajęła pierwsze miejsce w statystykach, gdy analiza dotyczyła wszystkich przebadanych firm. Sprawa wynagrodzeń wystąpiła w 27% odpowiedzi udzielonych w Polsce (o 9% więcej niż wyniosła średnia europejska). Za Polską znalazła się Irlandia (25%), Wielka Brytania (23%) i Turcja (23%). Okazaliśmy się też niekwestionowanym liderem, gdy chodzi o statystyki dotyczące wypowiedzi pracowników firm niewyróżnionych na listach. W przypadku Polski aż 31% wypowiedzi pracowników dotyczyło wynagrodzeń, a za nami znalazły się Turcja (24%), Irlandia (23%) oraz Niemcy (21%). Inne jednak wyniki dały analizy wypowiedzi pracowników zatrudnionych w firmach wyróżnionych, a więc w Najlepszych Miejscach Pracy – liderem okazała się Irlandia (ze swoimi krytycznymi komentarzami na poziomie 25%), po której uplasowała się Wielka Brytania (24%), a dopiero za nią ex aequo Francja i Polska (22%).
To, że w firmach, które nie znalazły się na europejskich listach Najlepszych Miejsc Pracy wątek wynagrodzeń pojawia się jako najczęstszy w swobodnych wypowiedziach pracowników, nie dziwi. Natomiast zastanawiająca może być popularność tego wątku w wypowiedziach pracowników firm wyróżniających się i zaliczanych do grona Najlepszych Miejsc Pracy. Jednak dokładniejsza analiza treści wypowiedzi pracowników pokazuje, że niezadowolenie z wynagrodzenia może oznaczać wiele różnych rzeczy – niezadowolenie z: braku podwyżek, stosunku wynagrodzenia do wykonywanej pracy, nierówności płacowych wewnątrz firmy czy systemu premiowego. W przypadku Najlepszych Miejsc Pracy niezadowolenie dotyczyło przede wszystkim systemu premiowego, a w przypadku pozostałych firm – braku podwyżek. W każdym przypadku może ostatecznie chodzić o percepcję poziomu własnego wynagrodzenia pracownika.
Można zastanawiać się, czy częstość spontanicznie wyrażanego niezadowolenia z wynagrodzenia na poziomie 18% dla średniej europejskiej, lub nawet 31% dla Polski w przypadku firm niekwalifikujących się do wyróżnienia, to dużo. Można by wręcz wnioskować, że większość pracowników jest pewnie zadowolona. Byłby to jednak wniosek nieuprawniony, ponieważ brak swobodnego komentarza w sprawie wynagrodzenia nie jest równoznaczny z zadowoleniem. W przeprowadzonych ankietach proszono pracowników o ustosunkowanie się do kilkudziesięciu różnych kwestii, w tym do stwierdzenia Pracownicy otrzymują uczciwe wynagrodzenie za swoją pracę. W przypadku 125 Najlepszych Miejsc Pracy w Europie średnio 78% pracowników dało odpowiedź pozytywną (do 100% brakuje przecież jeszcze 22%), a w przypadku 29 Najlepszych Miejsc Pracy w Polsce średni odsetek takich odpowiedzi wyniósł 69%. Warto tu także przytoczyć inne dane z Polski – w niewyróżnionych firmach już tylko 42% pracowników oceniło poziom wynagrodzenia pozytywnie, a w ogólnopolskim sondażu, który jest odrębnym badaniem przeprowadzanym co roku w Polsce i obejmującym najszerszy przekrój firm, odsetek wyniósł 35%.
Polska niechlubnie wybija się ponad średnią europejską, a jak to bywa w przypadku średnich, można też wskazać drugi kraniec, a więc kraje większej „szczęśliwości”. Jeśli zatem odwoływać się do swobodnych wypowiedzi pracowników z Europy, np. przy ewentualnych decyzjach dotyczących emigracji zarobkowej, to warto stawiać na takie destynacje, jak Holandia czy Norwegia, gdzie tylko 7% wszystkich badanych pracowników zwracało w swoich swobodnych wypowiedziach uwagę na wynagrodzenia, a w niewyróżnionych firmach odsetek w obu krajach wyniósł już tylko 5% (!). Co jednak ciekawe, ocena poziomu wynagrodzenia w firmach wyróżnionych w tych krajach, wyrażona w ankiecie przy stwierdzeniu Pracownicy otrzymują uczciwe wynagrodzenie za swoją pracę, była bardzo zbliżona do ocen pracowników Najlepszych Miejsc Pracy w Polsce (Holandia 72%, Norwegia 68%, Polska 69%). Najwyraźniej pracowników w Holandii czy Norwegii bardziej trapi coś innego niż wynagrodzenia, a może system wynagradzania jest postrzegany w tamtych krajach jako bardziej sprawiedliwy.
Za Najlepszymi Miejscami Pracy, gdzie pracownicy i tak mają zastrzeżenia do otrzymywanych wynagrodzeń, pozostaje długi ogon firm niewyróżnionych z pracownikami mniej zadowolonymi lub wręcz niezadowolonymi. Powodem nasilonych narzekań pracowników w Polsce zapewne jest niezadowalający poziom wynagrodzeń ogromnej rzeszy zatrudnionych w kraju, gdzie obecnie płaca minimalna wynosi ok. 525 euro brutto miesięcznie. Wiadomo, że koszty życia w Polsce są inne niż w Holandii czy Norwegii, ale, jakiej miarki byśmy nie przyłożyli, za tę minimalną płacę w Polsce nie jest łatwo przeżyć. Takie niesprawiedliwości systemu płacowego, jak np. nierówności wynagrodzeń wewnątrz firmy, mogą tylko pogłębiać rozgoryczenie.
Uwaga! Wszystkie treści i materiały zamieszczane na portalu zielonalinia.gov.pl,opracowywane przez grupę redakcyjną, mają charakter informacyjny. Redakcja portalu dokłada wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były rzetelne i wiarygodne. Nie stanowią one wiążącej interpretacji przepisów prawnych.
Zobacz podobne artykuły:
O perspektywach zatrudnienia w firmach w Polsce Rynek pracy to dynamicznie zmieniający się obszar gospodarki. Jak przedstawiają się perspektywy zatrudnienia w najbliższym czasie w Polsce? Jakie firmy planują rekrutować najwięcej, a jakie najmniej? W którym regionie Polski osoby, które chcą znaleźć pracę lub zmienić pracodawcę mają na to największe szanse? Odpowiedź przynosi niedawno opublikowany raport, który przedstawia perspektywy zatrudnienia w Polsce.
Rola doradcy zawodowego w wyborze ścieżki kariery Wybór ścieżki kariery to jedno z najważniejszych życiowych wyzwań, które wpływa nie tylko na rozwój zawodowy jednostki, ale również na jej poczucie spełnienia i satysfakcję życiową. W tym procesie coraz większego znaczenia nabiera rola doradcy zawodowego, który dzięki odpowiednim kwalifikacjom i doświadczeniu może skutecznie wspierać osoby poszukujące swojej drogi zawodowej. Doradca zawodowy nie tylko pomaga w określeniu predyspozycji i kompetencji, ale również wskazuje możliwe kierunki rozwoju, uwzględniając zmieniające się potrzeby rynku pracy.
O tym, jak ważne są dobre relacje w pracy Dlaczego dobre relacje w miejscu pracy są takie ważne? Co sprawia, że zespół zaczyna funkcjonować jak dobrze naoliwiona maszyna? Co zrobić, by zbudować dobre środowisko pracy? Odpowiedzi w poniższym materiale.
O sygnalistach, czyli kim jest whistleblower? Sygnalista to dość tajemnicze określenie osoby, która działa w celu eksponowania nieprawidłowości w różnych sferach życia, w tym pracy. Jakie są genezy tego zjawiska i najgłośniejsze przypadki tego typu działań na świecie?
Jak rozwijamy kompetencje zawodowe i osobiste, przynosząc nowe spojrzenie na rynek pracy w Polsce Aby skutecznie rozwijać kompetencje zawodowe i osobiste, niezbędne jest zrozumienie, że rynek pracy nieustannie się zmienia, a kluczowe umiejętności to nie tylko fachowa wiedza, ale również zdolności adaptacyjne, interpersonalne i gotowość do uczenia się przez całe życie. W artykule został omówiony aspekt, jak rozwój tych kompetencji może wpływać na naszą karierę oraz jak oddziałuje na rynek pracy w Polsce.
Co działa, a co nie. Co zrobić, jak się nie chce? Zmotywowanie się do działania wbrew niechęci to jedno z najczęstszych wyzwań we współczesnym świecie. Wydawałoby się, że skoro coś „trzeba zrobić”, to wystarczy wola. Ale właśnie w tym miejscu psychologia rozkłada sytuację na czynniki pierwsze i pokazuje: człowiek nie działa jak maszyna. To, że coś „powinno być zrobione”, nie oznacza jeszcze, że pojawi się energia, koncentracja czy zaangażowanie. A więc – co działa, a co nie?
Najlepsze miejsca pracy w Polsce w 2025 r. Przyjazne środowisko pracy, w którym wszyscy pracownicy są traktowani sprawiedliwie, widzą możliwości rozwoju zawodowego i wierzą w sens swojej pracy. To cechy, które charakteryzują najlepsze miejsca pracy. Które firmy trafiły na listę „Najlepszych Miejsc Pracy Polska 2025”? Przedstawiamy ranking.
Stres i wypalenie zawodowe – cichy wróg współczesnego pracownika Współczesny rynek pracy niesie za sobą wiele wyzwań. Ciągła presja na efektywność, wysokie tempo życia, rywalizacja, brak stabilności zatrudnienia oraz stale rosnące oczekiwania pracodawców prowadzą do wzmożonego stresu, który – jeśli nie jest właściwie zarządzany – może przerodzić się w wypalenie zawodowe. Ten problem dotyczy coraz większej liczby osób i coraz częściej nie tylko przedstawicieli zawodów wysokiego ryzyka psychicznego, jak lekarze, nauczyciele czy pracownicy socjalni, ale również menedżerów, a nawet freelancerów.
