1. Jak długo prowadzi Pani fundację? Czym fundacja się zajmuje, komu pomaga?
Fundację „Żyć Godnie” prowadzę od czternastu lat, od lipca 2000 roku. Jesteśmy organizacją pożytku publicznego. Celem fundacji jest wspieranie i niesienie pomocy osobom starszym oraz osobom z zaburzeniami psychicznymi (w szczególności z zaburzeniami psychicznymi organicznymi i zaburzeniami zachowania spowodowanymi używaniem substancji psychoaktywnych). Swoje cele realizujemy poprzez systematyczne, rozłożone w czasie działania. Od dziesięciu lat prowadzimy Warsztat Terapii Zajęciowej i Środowiskowy Dom Samopomocy w Kolniku w gminie Pszczółki. Obecnie pod opieką mamy 50 osób niepełnosprawnych.

2. Jak wiele osób 50+ zatrudnionych jest w fundacji i jakie warunki muszą spełniać dojrzali pracownicy?
W ośrodkach stacjonarnych, WTZ i ŚDS, zatrudniamy na umowę o pracę 15 osób. Obecnie pracują u nas 2 osoby powyżej 50 roku życia, choć od momentu powstania fundacji takich osób było jeszcze pięć. Odeszły z powodu zmiany miejsca zamieszkania, przejścia na emeryturę, bądź możliwości zatrudnienia bliżej domu.

Zatrudniając osoby 50+, stawiamy im takie same wymagania, jak i innym pracownikom. Podstawą jest posiadanie wykształcenia kierunkowego (terapeuta zajęciowy) oraz półroczny staż pracy z osobami niepełnosprawnymi. 

3. Czy wiek, dojrzałość, doświadczenie mają znaczenie w pracy terapeuty?
Wiek, dojrzałość i doświadczenie mają w przypadku pracy terapeuty ogromne znaczenie. Mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że osoby 50+ są szczególnie oddane fundacji, a nade wszystko podopiecznym. Bardzo chętnie dzielą się wiedzą i doświadczeniem z młodszymi. Pracownicy 50+ nie ustępują swoim młodszym kolegom – są lojalni, zdyscyplinowani, mało chorują i dysponują czasem po godzinach pracy. Są także dyspozycyjni kiedy organizujemy uroczystości, festyny, kiermasze, na których wystawiamy rzeczy, które np. ręcznie zrobili nasi podopieczni. Z uwagi na specyfikę naszej działalności szczególnie cenna jest współpraca pracowników 50+ z młodymi pracownikami, albowiem ci pierwsi są mentorami i przewodnikami dla tych drugich.

4. Czy praca terapeuty/ opiekuna według Pani obserwacji to praca, w której odnajdują się dojrzałe osoby?
Tak, szczególnie, gdy wcześniej pracowały jako pielęgniarki, w pomocy społecznej itp.
Są bardzo wyczulone na problemy tej grupy społecznej.

5. Czy w wieku 50+ można nabyć kwalifikacje konieczne do wykonywania tego zawodu?
Tak, można nabyć stosowne kwalifikacje. Istnieją dwuletnie szkoły policealne o tych specjalnościach, a także studia kształcące w tym kierunku.

6. Czy dojrzali pracownicy to wartościowi pracownicy?
Jesteśmy zadowoleni z pracy osób 50+. Ich doświadczenie, zarówno profesjonalne jak i życiowe, jest bezcenne. Są skoncentrowani na pracy, ponieważ mają ustabilizowane życie rodzinne, potrafią rozwiązywać sytuacje problemowe, mają wiele doświadczeń życiowych i kontaktów, które mogą procentować. Bardzo dobrze komunikują się z podopiecznymi w tym samym wieku.

7. Na jakie benefity osoby 50 + zatrudnione w fundacji mogą liczyć?
Pracownicy 50+ mogą liczyć, nade wszystko, na stabilną pracę. Dokształcają się na równi z „młodą” kadrą, co podnosi ich poczucie własnej wartości. Współpracując z młodymi osobami uczą się wszelkich, szeroko pojętych, nowości: np. aplikowania o środki finansowe i realizacji projektów, doskonalenia umiejętności obsługi komputerów, nowych programów komputerowych, obsługi sprzętu do komunikacji.

8. Co fundacja jako miejsce pracy może zaproponować swoim długo zatrudnionym pracownikom w dojrzałym wieku?
Z uwagi na to, że nie jesteśmy przedsiębiorstwem, mamy ograniczone możliwości finansowe, ponieważ korzystamy  głównie ze środków publicznych i obowiązuje nas dyscyplina finansowa. Swoim pracownikom możemy zaproponować stabilną pracę w środowisku osób o szczególnej wrażliwości społecznej. Ludziom często wydaje się, że osoby niepełnosprawne intelektualnie już nic nie zmienią w swoim życiu, a to nieprawda. Naszym terapeutom udawało się po jakimś czasie nauczyć podopiecznych nowych form aktywności, a nawet pomóc wrócić na rynek pracy. Naszym dojrzałym terapeutom takie sukcesy podwyższają samoocenę, dzięki czemu mogą czuć się naprawdę ważni i potrzebni. Ponadto, specjalnie dla nich rozważamy też wprowadzenie abonamentów medycznych.

Głosem eksperta: Doceniajmy dojrzałych pracowników

Grzegorz Byszewski
ekspert ds. społeczno-gospodarczych, Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej

Osoby w wieku 50+ są jeszcze niewystarczająco doceniane na rynku pracy, choć wykształcenie które do tej poru uzyskali, doskonale uzupełniają doświadczeniem zawodowym  i życiowym. Praca w zawodzie opiekuna lub terapeuty w organizacjach pozarządowych wymaga właśnie dużej wiedzy zdobytej poprzez doświadczenie, cierpliwości, empatii, zrozumienia drugiej osoby. Te wszystkie cechy możemy śmiało przypisać osobom w dojrzałym wieku. Zaletą osób z grupy 50+ jest ich mniejsza skłonność do zmiany pracy i miejsca zamieszkania oraz pełne zaangażowanie w to co robią – a to cechy niezastąpione w zawodzie terapeuty, gdy niezwykle ważne jest nawiązanie zrozumienia i współpraca między pracownikiem a jego podopiecznym.

Dojrzali pracownicy mogą także pełnić rolę mentora dla młodszych terapeutów. Zróżnicowanie wieku pracowników w jednym przedsiębiorstwie doskonale uczy wszystkich współpracy i zrozumienia międzypokoleniowego, a to niezwykle ważne doświadczenie. W dobie starzejącego się europejskiego społeczeństwa zarządzanie wiekiem będzie coraz ważniejszym elementem decydującym o zatrudnianiu dla każdego menadżera.