Cudzoziemcy w Polsce – wiza i ruch bezwizowy
Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2020-12-02
Obywatele państw trzecich (osoby niebędące obywatelami UE, EOG czy Szwajcarii), którzy chcą przyjechać do Polski potrzebują zezwolenia na przekroczenie granicy i pobyt (wizy). Istnieje także inna forma legalnego przekraczania polskiej granicy i przebywania na terytorium RP. Chodzi o ruch bezwizowy. Jakie są zasady pobytu w ramach ruchu bezwizowego oraz jakie są rodzaje wiz, wydawanych przez polskiego konsula?
Najważniejsza zasada pobytu w ramach ruchu bezwizowego (w niektórych krajach, np. Ukraina, Albania, Gruzja, odnosi się on jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych) brzmi: całkowity pobyt na terytorium wszystkich państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) bez konieczności uzyskania wizy nie może przekroczyć 90 dni w ciągu każdego 180 -dniowego okresu.
Obywatele niektórych państw, np. Izrael, USA, Meksyk, Japonia, Korea Południowa, mogą wjeżdżać do Polski ponownie w ramach ruchu bezwizowego bez konieczności zachowania 180 -dniowego limitu, na podstawie umów bilateralnych regulujących ruch bezwizowy, zawartych przez Polskę z tymi państwami przed przystąpieniem Polski do UE.
W trakcie pobytu bez konieczności uzyskania wizy cudzoziemiec powinien spełniać następujące warunki:
- posiadać ważny dokument podróży,
- potrafić uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
- posiadać wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
- nie być osobą, wobec której dokonano wpisu do celów odmowy wjazdu w SIS (System Informacyjny Schengen),
- nie być uważanym za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec tej osoby na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.
Do państw obszaru Schengen należą: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia, Szwecja, Włochy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Węgry, a także Szwajcaria, Liechtenstein, Norwegia i Islandia (ostatnie 4 państwa to państwa obszaru Schengen nienależące do UE).
Wielka Brytania (do końca 2020 r.), Irlandia, Cypr, Chorwacja, Bułgaria oraz Rumunia są państwami członkowskimi UE, które nie należą do państw obszaru Schengen.
Wizy
Polski konsul wydaje dwa rodzaje wiz: Schengen (C) albo krajową (D). Aby uzyskać którąś z nich należy zwrócić się do właściwej polskiej placówki dyplomatycznej lub konsularnej.
Główną różnicą, między wizą Schengen a krajową jest okres, na który jest wydawana. I tak, wiza Schengen (oznaczona symbolem C) wydawana jest, gdy planowany pobyt na terytorium państw członkowskich obszaru Schengen nie przekracza 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu. Wiza krajowa (długoterminowa, oznaczona symbolem D) uprawnia do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 90 dni. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 1 roku.
Zobacz także: Cel wydania wizy (https://zielonalinia.gov.pl/-/cel-wydania-wizy)
Obszar Schengen
Cudzoziemiec posiadający ważną wizę krajową lub dokument pobytowy wydany przez jedno z państw członkowskich obszaru Schengen, jest uprawniony do przemieszczania się po terytorium innych państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) przez okres nieprzekraczający 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu, pod następującymi warunkami:
- posiada ważny dokument podróży,
- potrafi uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu,
- posiada wystarczające środki utrzymania lub możliwość ich uzyskania zgodnie z prawem,
- nie jest uważany za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, zdrowia publicznego lub stosunków międzynarodowych żadnego z państw członkowskich, a w szczególności nie dokonano wobec niego na tej podstawie wpisu do celów odmowy wjazdu w krajowych bazach danych państw członkowskich.
Ponadto dane cudzoziemca nie powinny znajdować się w krajowym wykazie wpisów do celów odmowy wjazdu danego państwa członkowskiego.
Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia).
Źródło: Urząd Do Spraw Cudzoziemców.
Zobacz podobne artykuły:
Pobyt krótkoterminowy cudzoziemca a praca w RP Podstawowa zasada dotycząca zatrudnienia cudzoziemców w Polsce brzmi: legalna praca to legalny pobyt oraz zezwolenie na pracę. O ile z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę obcokrajowiec może być zwolniony, o tyle dokument pobytowy, i to taki, który uprawnia go do pracy, musi mieć zawsze. Czy możliwe jest zatrudnienie cudzoziemca, przebywającego w Polsce w ramach pobytu krótkoterminowego? Odpowiadamy.
Jak zatrudnić obywatela Ukrainy? Instrukcja krok po kroku Pracodawca, który planuje zatrudnienie obywatela Ukrainy powinien wiedzieć, że do podpisania umowy nie wystarczy jedynie potwierdzenie obywatelstwa ukraińskiego. Przede wszystkim należy upewnić się, że cudzoziemiec ma tytuł do legalnego pobytu w Polsce. Od czego zacząć? Jak legalnie powierzyć pracę obywatelowi Ukrainy? Wyjaśniamy.
Różnica między zezwoleniem na pobyt stały a zezwoleniem na pobyt rezydenta długoterminowego UE Zezwolenie na pobyt stały i zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE mają wiele wspólnych cech. Oba są udzielane na czas nieoznaczony i w obu przypadkach praca cudzoziemca może być wykonywana bez zezwolenia na pracę. Co je różni? Odpowiadamy.
Zezwolenie na pobyt czasowy po wizie „humanitarnej” Cudzoziemcy, którzy przebywają w Polsce na podstawie wizy wydanej w celu przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe (tzw. humanitarnej) mogą, najpóźniej ostatniego dnia jej ważności, złożyć wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności. Czy praca na takim zezwoleniu na pobyt czasowy może być wykonywana bez konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy? Odpowiadamy.
Zezwolenie na pobyt czasowy. Kiedy wygasa z mocy prawa? Zezwolenie na pobyt czasowy jest dokumentem legalizującym pobyt cudzoziemca z kraju trzeciego w Polsce. Wydaje się je na maksymalnie 3 lata w związku z okolicznością, która uzasadnia ten pobyt. O zezwolenie na pobyt czasowy wnioskuje cudzoziemiec w urzędzie wojewódzkim. Kiedy takie zezwolenie wygasa z mocy prawa? Odpowiadamy.
Rodzaje zezwoleń na pracę [INFOGRAFIKA] Zanim cudzoziemiec będący obywatelem państwa spoza obszaru UE/EOG rozpocznie pracę w Polsce, (co do zasady) musi posiadać odpowiednie zezwolenie na pracę. Rodzaj zezwolenia zależy w głównej mierze od tego, jak długo cudzoziemiec będzie wykonywał swoje obowiązki zawodowe, jaki mają one charakter oraz czy zatrudnia go firma polska, czy zagraniczna. Oto rodzaje zezwoleń na pracę w Polsce.
Kiedy nie trzeba uzyskiwać nowego zezwolenia na pracę? Zezwolenie na pracę (typu A) legalizuje pracę cudzoziemców z krajów trzecich w Polsce. W dokumencie tym wskazani są konkretni pracodawca i obcokrajowiec. Ponadto, w zezwoleniu na pracę wymienione są warunki, na których cudzoziemiec powinien świadczyć pracę. Ich zmiana wymaga uzyskania nowego dokumentu. Jednak nie zawsze. W jakich okolicznościach, po dokonanych zmianach, nie trzeba uzyskiwać nowego zezwolenia na pracę? Odpowiadamy.
Zezwolenie na pracę sezonową. Co warto wiedzieć? Zezwolenie na pracę sezonową (typu S) jest szczególnym rodzajem zezwolenia na pracę w Polsce. Od „standardowego” zezwolenia na pracę (typu A) odróżnia je przede wszystkim urząd, w którym pracodawca o nie wnioskuje, wysokość opłaty i okres, na jaki może być wydane. Co warto wiedzieć o zezwoleniu na pracę sezonową? Oto garść przydatnych informacji.
