Składka na Fundusz Pracy gwarantem zasiłku dla bezrobotnych - Rynek pracy w prawie

Składka na Fundusz Pracy, niewielka, bo wynosząca 2,45 proc. podstawy wymiaru, przyznawana jest na cele dotyczące aktywizacji osób bezrobotnych, zasiłki. Otrzymywanie minimalnego wynagrodzenia – jeden z warunków przyznania zasiłku dla bezrobotnych, nie zawsze oznacza otrzymanie świadczenia. Winą można obarczyć omawianą składkę.

Obowiązek odprowadzania składki

Osoby pracujące na podstawie umowy o pracę i otrzymujące co najmniej minimalne wynagrodzenie mogą być pewne, że w przypadku utraty zatrudnienia otrzymają zasiłek dla bezrobotnych, oczywiście jeśli przepracowali minimum 365 dni. Zgodnie z przepisami bowiem składka na Fundusz Pracy jest obowiązkowa w okresie trwania ubezpieczeń: emerytalnego i rentowego, gdy podstawa ich wymiaru wynosi, w przeliczeniu na miesiąc, co najmniej minimalne wynagrodzenie. Obowiązek ten spoczywa m.in. na pracodawcach oraz innych jednostkach organizacyjnych za osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy lub stosunku służbowego, wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia bądź też innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące umowy-zlecenia. Przy czym, w przypadku zlecenia, odpowiednia wysokość wynagrodzenia, to nie wszystko. Aby uzyskać prawo do zasiłku, a więc aby była odprowadzana składka na Fundusz Pracy, zleceniodawca musi być pracodawcą, czyli musi zatrudniać przynajmniej jedną osobę na podstawie umowy o pracę.

Zwolnienia z opłacania składki

Ustawodawca przewidział kilka grup pracowniczych, za które pracodawcy zwolnieni są z opłacania składki na Fundusz Pracy. Zwolnieni są pracodawcy oraz jednostki organizacyjne zatrudniający pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu wychowawczego przez 36 miesięcy od pierwszego miesiąca po powrocie do pracy.

Pracodawcy oraz jednostki organizacyjne, które zatrudnią osobę bezrobotną, która nie ukończyła 30. roku życia lub ukończyła 50. rok życia, a w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawała w ewidencji urzędu pracy, zwolnieni są z opłaty składek na Fundusz Pracy przez okres 12 miesięcy.

Składki na Fundusz Pracy nie należy również odprowadzać za pracowników, którzy ukończyli określony wiek. W przypadku kobiet pracodawcy zwolnieni są z opłacania składki po ukończeniu przez nie 55 lat, zaś mężczyzn - 60 lat.

Wszystkie te osoby jednak, pomimo braku składki, otrzymają zasiłek dla bezrobotnych.

Działalność a składka na Fundusz Pracy

Zgodnie z powyższymi informacjami, wymóg odprowadzania składki istnieje w przypadku minimalnego wynagrodzenia. Jeśli więc przedsiębiorca korzysta z tzw. ZUS-u preferencyjnego, odprowadza składki naliczane od kwoty nie niższej niż 30 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Z racji wysokości podstawy nie ma składki na Fundusz Pracy i zasiłek nie będzie przysługiwał.

Brak minimalnego wynagrodzenia a składka na Fundusz Pracy

W przypadku, gdy dana osoba posiada kilka źródeł dochodu, kilka źródeł opłacania składek emerytalnej i rentowej, to obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. To na osobie, za którą składki są odprowadzane, spoczywa obowiązek złożenia stosownego oświadczenia każdemu pracodawcy.

Joanna Kuzub (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło: Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy